بررسی ارگانیسمها و عوامل خطر ایجاد کننده سپسیس نوزادی در بیماران مشکوک به سپسیس در بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج

چکیده: زمینه و هدف‌: ‌امروزه علی‌رغم پیدایش عوامل ضد میکروبی جدیدتر،‌ سپسیس هنوز یک علت مهم مرگ و میر و بیماری نوزادان می‌باشد. سپسیس یک عفونت اثبات شده به وسیله کشت خون است که می‌تواند در نوزادان بستری از منابع مختلف ایجاد و سبب افزایش مدت بستری، تحمیل هزینه‌های گزاف بر سیستم بهداشتی و بیماری‌زایی بیشتر شود و از این نظر در مطالعه‌های بالینی اهمیت بسیار دارد. هدف از این مطالعه بررسی ارگانیسم‌های مسبب سپسیس و عوامل خطر دخیل در ایجاد عفونت در نوزادان بستری بود.   روش‌ بررسی: ‌این پژوهش به صورت مقطعی، اطلاعات مربوط به 100 نوزاد مشکوک به سپسیس دیررس در بخش‌های مراقبت ویژه نوزادان و نوزادان بیمارستان امام سجاد در یک دوره 8 ماهه جمع‌آوری شد. در این دسته از نوزادان نتایج  کشت خون و ریسک فاکتورهای دخیل در ایجاد سپسیس مورد بررسی قرار گرفت. ‌به دلیل کشت‌های خون منفی به دست آمده، بیماران دارای معیارهای سندرم بالینی پاسخ التهابی سیستمیک به عنوان موارد مشکوک به سپسیس دیررس در نظر گرفته شدند. داده‌های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.                 یافته‌ها‌: از 100 نمونه کشت‌خون، تنها یک مورد کشت خون مثبت اولیه با استافیلوکوک ارئوس‌، ‌هیچ کشت خون مثبتی گزارش نشد. سندرم پاسخ التهابی سیستمیک در 61 مورد از بیماران اثبات شد که از این تعداد 47 مورد با دو کرایتریا و 14 مورد با سه کرایتریا به این وضعیت بالینی مبتلا بودند.در تحلیل آماری انجام شده، تعداد دفعات معاینه نوزاد بیش از سه بار در 24 ساعت به وسیله پزشک ارتباط آماری معنی‌داری با دارا بودن معیارهای سندرم پاسخ التهابی سیستمیک در بیماران پیدا نمود)026/0 =p).             نتیجه‌گیری‌:‌ در بیمارستان مورد مطالعه که  از محیط‌های کشت معمولی برای تشخیص استفاده می‌نمایند، به کشت خون به عنوان تنها راه اثبات سپسیس نباید اکتفا کرد. مهم‌ترین عامل خطر سپسیس دیررس  در این پژوهش ، تماس زیاد با بیماران جهت انجام معاینات بالینی معرفی می‌شود.